بنای اولیه وساخت و ساز مسجد جامع حسینی شادآباد به سالهای دهه چهل بر میگردد .

قبل از اینکه به احداث مسجد پرداخته شود لازم است درخصوص پیدایش و توسعه محل شادآباد توجه شود.

سابقه احداث شادآباد به بیش از صد سال و به زمان قاجار میرسد ولی کسی سکونت در این محل نداشت بجز دو سه خانوار وعمدتا تاکستان و باغهای انگور بوده است . اما در اوایل دهه چهل شمسی با توسعه شهری و شهرنشینی ؛ این حوالی نیز مورد توجه قرار میگردد و از قضا حوادثی سبب سرعت سکونت در محل شادآباد و رونق گرفتن این محل میگردد . زلزله در بویین زهرا قزوین جمعی از اهالی آن منطقه را ساکن در این محل نمود , همزمان بی آبی وخوشکسالی در حسن آباد و حسین آباد رستاق یزد جمعی را به اینجا کشاند به اضافه جمعی از آذربایجانیها و اراکیها ؛ بنابراین شادآباد که ابتدا سال 1340 فقط چند چند خانوار معدود از افراد متفرق ساکن بودند در ابتدای سال 1350 چهار پایه جمعیتی اراکی ، آذربایجانی ، یزدی و قزوینی ، جمعیت عمده شادآباد را تشکیل دادند . 

ساخت مسجد:
اما ساخت مسجد در میان دهه چهل مطرح و با اختصاص دادن پنج فواره زمین ، مجموعا به متراژ 559/75 سانتی متر توسط جناب آقای حاج محمد علی کلهر در خرداد ماه 1346 ؛ شوقر و ذوق ساخت مسجد بالا گرفت و مرحوم آقای فروغی که در کارهای اجتماعی همیشه حضور داشت و رئیس انجمن محل هم بود ، با همراهی تعدادی از ساکنین اقدام به ساخت مسجد نمود . 
دو نفر بنا به نام استاد حمزه و استاد ابولفضل بیوک قمی که از ساکنین محل با جان و دل دست به کار شدند و مردم با اشتیاق کمک و کارگری کردند و کمتر از نصف زمین دیوار کشی و سقف زده شد و مرحوم حاجی فیوجان از ساکنین قدیمی محل حصیر بافی را آورد و کف شبستان مسجد را با حصیر مفروش گردید  ؛و به اینصورت مسجد شادآباد احداث گردید . 

دسترسی سریع